Warschau

Warschau is een Westerse stad. Het alfabet is weer iets sneller te ontcijferen, ze spreken hier wat engels, het is hier proper. Maar het is een stad die me niet echt raakt. Ik ben mijn hart verloren in Oekraiene en Warschau voelt al heel erg aan als thuis. Het is een stad met veel karakters; oud en nieuw lopen hier door elkaar. Het in de oorlog volledig verwoeste oude stadsgedeelte werd nadien weer opgebouwd en ze hebben dat goed gedaan, maar toch mist het naar mijn aanvoelen wat ziel. Sven en ik vonden na lang zoeken een ongezellige camping (de campings die op kaarten en in boeken staan zijn blijkbaar allemaal opgedoekt - misschien een poging om toeristen het gevoel te geven dat ze niet welkom zijn?) en werd de tent nog eens opgezet. Warschau is Polens duurste stad en dat voel je duidelijk als je van Oekraiene komt.

We zijn het stalinistische bouwwerk dat het paleis van Cultuur en Wetenschap huisvest (zogenaamd 234 meter hoog, maar daar geloof ik niet veel van, het ding lijkt een pak lager dan onze kathedraal) en hebben door de oude stad gekuierd.
Een hoogtepuntje van het bezoek aan de stad was het Nationaal Museum dat een ongelofelijk indrukwekkende collectie Oudgriekse en Egyptische kunst bezit. Werkelijk zonderbaarlijke stukken, in zeer goede staat allemaal en dat alles in een smaakvol ingericht museum met uitstekende keuzes voor licht en presentatie.

Weldra verlaten we Warschau weer en het spijt ons ook niet echt. Berlijn is de volgende stad waar we halt zullen houden...