Berlijn

Enigzins teleurgesteld in Warshau, keken we hoopvol uit naar Berlijn. Overigens niet onterecht bleek al snel. De nostalgie voor het Oosten bleef nog wel in onze kleren hangen, maar Berlijn heeft ten minste voldoende allures van een grootstad om dit te compenseren. Bij onze eerste wandeling 'Unter den Linden' stonden de verwachte punkers al klaar om ons te begroeten, wat ze uiteraard niet deden, hun status indachtig.
Te laat om op de camping in te checken sliepen we nogmaals in de auto te midden van een beschermd bosgebied aan de rand van een rivier. De volgende ochtend regelden we de camping, die ons zeer duur overkwam, en trokken de stad in.
Hoogtepunt (letterlijk, 368m hoog) was de TV-toren, midden in de stad. Het ronddraaiend restaurant op zo'n 207 meter hoogte offreerde een prachtig uitzicht op de stad, die in miniatuur aan ons voorbijgleed.
De volgende dag reserveerden we voor de Neue Nationalgalerie, alwaar een overzichtstentoonstelling plaatsvond van de Duitse expressionistische beweging Die Brücke, met werk van Kirchner, Heckel, Nolde, Pechstein en Schmidt-Rottluff. Het in onze herinnering geengageerde-intellectuele expressionisme werd door deze club op eerder bourgeois-esthetische gronden verwezenlijkt. De vernieuwende vorm blijft bij deze heren voornamelijk toegepast op de vertrouwd-classicitische onderwerpen (naaktmodellen en landschappen) en dit bij het aanbreken van de Tweede Wereldoorlog nota bene. Als ze al eens een 'exotische' reis maakten à la Gaugain, kozen ze liefst een Duiste kolonie; Oost West, thuis Best. Al bij al wel een zeer mooie tentoonstelling en vergeef ons deze onacademische appreciatie.
Na enkele kiekjes van de verplichte Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche en een copieuze supermarktmaaltijd doken we onze tent in...