Eenmaal terug in Oekraine hadden we nog een lange weg af te leggen naar Kiev. Ik duwde op de gaspedaal in de mate dat de wegen het toelieten (in de oostbloklanden is 100 km/uur al heel snel meestal). Voordat we het centrum van Mariupol (een stad ter hoogte van Donetsk) binnenreden, maakten we voor het eerst kennis met een indrukwekkend 'archaisch' industrielandschap, een bijna surrealistische indruk. Overal fabriekspijpen en rook (wit, rood, zwart, bruin...), zo ver het oog kon zien, lawaai van fabrieken, steenkool, verroeste treinwagons, grauwe wegen en stof stof stof. Op de auto lag in een mum van tijd een dikke laag stof. De zon zakte al een beetje en er hing een lichte mist over de stad. Helaas hebben we van dat beeld geen foto's kunnen maken. Het verkeer nam ons volledig in beslag. In Mariupol konden we opnieuw Hrivnas tanken en daarop een hapje gaan eten in de Metallurgiestraat (wel toepasselijk daar). Vervolgens reden we door en overnachtten we in een rustiek tankstationnetje aan de kant van de weg. De auto bewees nog maar eens haar nut. De volgende dag reden we tot in Zaparozjzja, een stad waar we vooral de rivier Dnjepr van gezien hebben. Omdat we in de auto hadden geslapen en geen douche hadden kunnen nemen, maakten we van de situatie gebruik en doken, zoals wel meer mensen daar, in de rivier en lieten ons opdrogen in de zon. We bleven daar iets langer dan een uur in de middagzon liggen, ons goed bewust van het verbrandingsgevaar. Daarom besloten we 'tijdig' om terug in de auto te stappen, die ondertussen veranderd was in een sauna.
Er werd weer doorgereden tot het donker was en we zochten ons wederom een tankstation uit.
Bij het ochtendkrieken bleek Sven de dag ervoor een serieuze zonneslag opgelopen te hebben. Met een lang gezicht, maagkrampen, hoofdpijn en lichte koorts werd de dag ingezet. Zwijgend reden we tot in Kiev.
Kiev! Kiev, stad van mijn dromen. Wat een geweldige stad. Ze is reusachtig, indrukwekkend, stijlvol en ontzettend groen. Vova had ons in Simferopol gezegd dat er in Kiev geen park ligt, maar dat Kiev een stad in een park is.
Het duurde even voordat we een stadsplan hadden gevonden en Sven met zijn zonneslaggemopper tot bewegen gebracht kon worden, maar we checkten al bij al redelijk snel in in hotel Express.
Sven viel bijna ter plekke halfdood neer in bed en ik nam, na een kleine zoektocht, een douche (we hadden een kamer genomen zonder douche - die was de helft goedkoper, en blijkbaar konden we een verdieping lager een douche vinden).
We bleven drie dagen in Kiev. We genoten met volle teugen van de stad. Op iedere straathoek is iets te zien, het ene gebouw is al mooier dan het andere, de musea zijn interessant en de mensen zijn vriendelijk. Sven en ik vermoeden dat Kiev binnen een jaar of tien door toerisme overstelpt worden, maar de stad is waarschijnlijk groot genoeg om die stroom te kunnen opslokken.
Beste mensen die dit lezen: ga naar Kiev binnen dit en vijf jaar. De stad is klaar om ons te ontvangen, ze is absoluut levend en sprankelend en nu nog betaalbaar. Je zal er geen spijt van krijgen...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment